فروتني

!از فروتني احمقانه بيزارم
فكر مي كنم كسي كه بطرز احمقانه اي فروتني مي كنه نياز عميقي به تشويق ديگران داره. چون فروتني يعني نمايش! يعني فيلم بازي كردن، يعني آدرس غلط دادن
يعني اصولا هر نمايشي به تماشاگرو تشويق كننده نيازمنده. چه دليلي داره اون چيزي كه هستي رو كتمان كني. هركس بايد اندازه خودش رو بدونه، بايد بدونه چيه، چقدره، وهمون قدركه هست نشون بده نه بيشتر نه كمتر. چون هردو نمايانگر يك ضعف بزرگه: نياز به تشويق(يعني انفعال محض) يا كمبود احترام
وماچه چيزهايي رو ارزش تلقي مي كنيم و چقدر خوشمون مياد وچقدر تعريف مي كنيم از آدمي كه فروتني مي كنه و چقدر ملت به به و چه چه مي كنن كه اين بيشتر دل آشوبم مي كنه
فكر مي كنم كه پذيرفتن اين مطلب به يك خودسازي اساسي نيازمنده: پذيرفتن به شكلي كه اعمالت رو پوشش بده چون بعضي مواقع پيش مياد كه نا خود آگاه فروتني مي كنم و بعدش احساس بدي پيدا مي كنم
!شايد دارم يك بعدي نگاه مي كنم اما براي نوشتن اين مطلب نمي تونم فرو تني كنم