تقدير

ببار كه نيش نيش بوسه هات زايش دوباره سرود را جشن گرفته است
ببار كه قاطعيت تقدير را دشنه اى به پيكرم ميزنى
سهمگين و مداوم سنگينىگذشته ناباور را مرا به مجازات نشسته اى
كه بيدادگر رگبارت
تازيانه حق را خشايار وار خونينم ميكند
بى انديشه ان كه رود را پيشاپيش
عصيان
مقدر گشته بود


حامد

ادب

هفته پيش رفتم اتاق حل تمرين طراحى
در زدم سلام كردم و مودبانه پرسيدم:اقاى...تشريف دارن؟
!اقايى كه دانشجوى دكترى! هستن فرمودن: نع

پرسيدم: نميدونين كى تشريف ميارن؟
! هر وقت دوست داشته باشه -

متوجه نشدم -

!هر وقت دلش بخواد. هر وقت دوست داشته باشه -
شما جاى من بودين چه كار مى كردين؟

!من بهش گفتم ادب بعضى موقعها يه مقدار بدرد ميخوره! ادم از خود راضى

به نظر شما حرف زشتى زدم؟
نميدونم... اما مبدونم فاصله بين دوست داشته شدن ونفرت انگيز شدن فقط ميتونه يه لحظه باشه يا يه حركت كوچولو

!يه توضيح كوچولو

مطلب پايين مربوط به گذشته است

سخره

شادى فرو خوردن تارو پود وجود
در سراشيبى تقدير
چون هرزه مشروع تيغ بر رگهاى انديشه خاكسترى ام بود
زمان لگام گسيخته پولاد در بر
مرا به ضربت نيشترى مي پراكند در لامكان
گسستنم زبند بند روزگار فرياد زرین نجابت بود
ودستان هميشه
مردنم را به سخره نشسته
تپشهاى تلخ سايه ام هموارى اساطيرى را در فكر
و هلهله را ميبينم
وسركوبي عصيان در مرداب بهرام
وگور را مي طلبم
!چون كشته خونين تشنه خون

؟؟؟

در گذركاهي كه يكسويش عرش است

وديگرسو پست ترين نقطه ذهن بشر

در حال گذارم

و چه وحشي است باد بدخواه

اي بيد مجنون ! دستم بگير

دستي كه ظرف زمان وهر انچه دراوست به سختي بر قطعش همت گماردند

با تضادهاي ناگفتني

با ناگفته هاي متضاد

با حجمي از ناگفته ها

باابعادي خارج از فهم من وما

وقلبم در اين حجم سرگردان

كوچه هاي محبت چه بيهوده پيچ در پيچ گشته

در هر پيچش هزاران نفرت هزاران شك هزاران غرور

...هزاران تلخي هزاران هزاران

!هيچ نوري نيست

فانوس كشان فانوس كشان در كوچه ها محبت را نفرت ميجويند

!!!و مدرنيته

مرا به تحجر نخستين انسان بر

تا در چشمان دور از هزاران ترديدش محبت را مطمئن بيابم

قضاوت

خود را قضاوت كردن چه نيكو توانيست

ادم وقتي ميتونه قضاوت كنه كه كمي دورتر از خودش بايسته

بالاتر از خودش .از بالا نگاه كنه وبعد تمام احساس وارتباط عاطفي

كه نسبت به خودش داره روحذف كنه وبعد هر احساس بد يا پيش زمينه اي

رو كه نسبت به طرف مقابلش داره كنار بگذاره.اون وقت اگر ابزار

مناسب داشته باشه ميتونه قضاوت كنه

!چه زيباست خود را قضاوت كردن

راهي به سوي انسانيت

انسان شدن

!وديدن

خاك

...اگر ميدانستم كه اين پوست واستخوان را خاكي قابل است

...اگر ميدانستم كه خاكي از جنس پوست واستخوان من است

...اگر ميدانستم كه خاكم از جنس پوست واستخوان كسي است

...اگر ميدانستم كه خاك دلم با خاك زبان كسي همسان است

انگاه تمام خاك وجودم را به وجودش مي بحشيدم

اين تن اسماني است يا اين روح خاكي است؟

نياز خاك زمين مرادربرگرفته
اما فتح اسمان مرا ميخواند

درد

درد چیست ؟ راهی یا وسیله ای برای رسیدن؟ رسیدن به چه؟ یا نشانه ای برای انسان بودن؟
اری درد سازنده است.اما کدام درد؟ درد داشتن یا درد نداشتن؟
درد دل یا درد عقل؟